Pat Hamelrijck groeide op met muziek. Zo gaf ze als vijftienjarige al muziekinitiatie aan jongeren bij de Jeugdmuziekschool van de Jan-Niklaasstichting te Essenbeek. Haar liefde voor muziek leidde haar naar het Lemmensinstituut, waar ze in 1978 afstudeerde als muziekpedagoge. Met haar diploma op zak begon ze aan haar carrière als leerkracht op een middelbare school en docent in de lerarenopleiding aan de KU Leuven Campus Brussel. Deze boeiende rol vervulde ze gedurende vijftien jaar. In die periode werd ze ook moeder van acht kinderen.
Het leven van Pat en haar echtgenoot Jan Houthuys nam echter een onverwachte wending toen hun tweede kind, Godfried, in zijn eerste kleuterjaren werd gediagnosticeerd met ASS en een mentale beperking. Pat en Jan waren toen nog jonge ouders, 25 jaar oud, en het vergde een hele aanpassing toen duidelijk werd dat kleine Godfried nood had aan aangepast onderwijs.
In 1985, toen Siona, hun vijfde kind slechts drie weken oud was, sloeg het noodlot toe voor Pat en Jan. Godfried, hun zevenjarige zoon, verongelukte in zijn zoektocht naar zijn moeder, die even van huis was. In de woonkamer transformeerde de roze wolk met geboortewensen in een donkere wolk van rouwbetuigingen. Alle vrolijkheid vervloog samen met het verwerken van wat gebeurd was. Leven en dood gaven elkaar de hand. Een witte vlinder fladderde in het zonlicht rond de kleine witte kist en bracht de nodige verlichting van het moment.
Lied van Hoop Er is geen reden om te zingen maar woorden groeien tot een lied van onbegrijpelijke dingen van diep menselijk verdriet. Er stierf een kleine jongen. Hij leefde en hij wist het niet – dat is de pijn vergeefs bedwongen die mee schreit in dit hulploos lied. Wij hebben met zachte handen en met heel veel geduld dit kwetsbaar leven met warme tederheid omhuld. Soms krijgen ook de vreemdste dingen in een mensenleven diepe zin. Iets groots dat als een lied gaat zingen als wij geloven binnenin. (Juf van Godfried, Heemschool, Neder-Over-Heembeek)
Het gezin had ervaren hoe het dagelijkse leven bemoeilijkt en verstoord werd door Godfrieds ASS. Vanwege het gebrek aan specifieke (kortdurende) opvang besloten Pat en haar echtgenoot Jan in 1989, samen met enkele vrienden, 'De Okkernoot' te starten, een initiatief dat uiteindelijk uitgroeide tot een essentiële bron van ondersteuning voor mensen met ASS. In de beginjaren draaide dit initiatief volledig op vrijwilligerswerk, tot het in 1998 eindelijk gesubsidieerd werd als kortverblijf voor tien personen met ASS. Twee jaar later openden ze een woonhuis in Vollezele (2000), gevolgd door locaties in Halle (2007) en Denderwindeke (2013). Later breidde De Okkernoot uit met een lunchbar voor dagactiviteiten in het voormalige station van Herne (2023). Binnenkort staat de opening gepland van een dagcentrum en woonhuis voor zelfstandig wonen, evenals woonentiteiten voor permanent verblijf in Grimminge (2024 en daarna).
Zes jaar nadat Pat samen met haar man de basis legde voor De Okkernoot, nam ze een moedige stap door haar baan als docent op te geven in 1995. Haar volgende missie was het vinden van jonge vrijwilligers die zich regelmatig, ook tijdens schoolvakanties, wilden inzetten om gezinnen te ondersteunen. Ze rekruteerde enthousiaste jongeren uit de parochie waar ze dirigent was van het koor dat ze oprichtte en gedurende 25 jaar leidde. Een hoogtepunt in het koorleven was de uitvoering van de Carmina Burana van C. Orff met welgeteld honderd niet-professionele zangers, begeleid door twee piano’s en slagwerk en waarvan de opbrengst integraal naar De Okkernoot ging.
Door de jaren heen heeft De Okkernoot haar bereik uitgebreid naar een breed scala aan mensen met verschillende behoeften. Zo worden ook mensen met een normale begaafdheid en gestabiliseerde en geïnterneerde personen met een handicap hetzij residentieel, hetzij mobiel begeleid.
In de opstartperiode van De Okkernoot werd ASS niet erkend door de toenmalige subsidiërende overheden en werden zorgvragers met wat geluk gecatalogeerd onder ‘doven en slechtzienden’. Het was dan ook niet makkelijk om een initiatief op te richten dat zich richtte op de groep van personen met ASS, maar Pats passie voor sociaal ondernemerschap heeft haar hierbij geholpen.
